زندگی زیباست،درست است.

درست است که افکار زیباست.

درست است که روح انسان زیباست.

درست است که زندگی زیباست.

.

.

ولی حقیقت زندگی این نیست.دروغی ست که به خود می گوییم.دروغی که فقط خودمان به آن باور داریم.

زندگی بدترین چیزی است که یک انسان می تواند داشته باشد.

زندگی تلخ ترین تجربه ای است که یک مرد پیر دارد.

زندگی کج ترین شروعی است که یک نوزاد دارد.

زندگی ناباب ترین دوستی است که می توان داشت.

زندگی مخرب ترین دشمنی است که می تواند انسان را زمین گیر کند.

زندگی رنج آور ترین عذابی ست که می توان به یک گناه کار داد.

زندگی بدترین کابوسی است که یک کودک می بیند.

زندگی یعنی غم گرچه خوشبخت به نظر آیی ولی باز در غم غرق هستی.فقط یک لحظه احتیاج داری تا آن دریاچه غم را ببینی.یک لحظه که فقط در یک نقطه زندگی فرا می رسد.

زیاد دل خود را به شادی زندگی امیدوار نکن.گرچه خودت را از هر جهت امن بدانی. گرچه خود را درون یک محفظه ای شیشه ای که از بدی های زندگی در امان است بدانی.زندگی باز نقطه ای میابد.نقطه ای برای عبور از محفظه.نقطه ای برای شکست دادن تو.

نقطه ای که ضعف توست.شاید الان ندانی که چه می گویم.شاید فرداست که قدر مرا بدانی. آن روز که زندگی شکستت داده.آن روز که زندگی،نقطه ضعف تو را پیدا کرده. 

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: